طراحی پایدار (قسمت هفتم)

ارتقای کیفیت زندگی با بهره گیری از نور طبیعی

 

تاریخچه نورپردازی در ایران و اهمیت طراحی پایدار

 

نور به عنوان عنصری مهم در معماری ساختمانهای کوچک و بزرگ همیشه یکی از عوامل تأثیرگذار بر معماری و طراحی ساختمانها و حتی شهر بوده است. در معماری سنتی ایرانی، معماری معاصر، معماری مدرن و بسیاری از سبک های معماری که فراروی بشر قرار گرفته همواره عنصر نور به عنوان عامل اصلی در کنار ویژگی های دیگر بنا قرار گرفته است.

برای آگاهی از مطالب گذشته به آدرس زیر مراجعه کنید: طراحی پایدار(قسمت اول) طراحی پایدار(قسمت دوم) طراحی پایدار(قسمت سوم)

معماری ایرانی از نور به عنوان عنصری کاربردی در تمام دوره های خود بهره جسته و نور چه طبیعی و چه مصنوعی توسط عناصر کنترل کننده نور مورد استفاده قرار می گرفته است.کاربرد هشتیها در معماری ایرانی دلالت بر کاربرد نور به عنوان عنصری تأثیر گذارنده بر تکامل فضای ساختمانی از نظر بصری و روانی دارد. نقش هشتی در نور رسانی به بنا به این صورت است که بعد از ورود به ساختمان به علت شدید بودن نور در بیرون می بایست نور شکسته شود تا داخل ساختمان حالت نامطلوبی از نظر وارد شونده نداشته باشد. یکی از عوامل مهم معماری در تقسیم و شکست شدت نور، هشتی های ورودی هستند که گرد و یا چند ضلعی ساخته میشدند. در بالای هشتی معمولاً نورگیری وجود دارد که نور متمرکز ملایمی را در ساعات مختلف روز به داخل انتقال می دهد، به کار بردن این شیوه برای تنظیم و متعادل کردن نور و حرارت از ویژگی های معماری سنتی، به ویژه در حاشیه کویر است.

ادامه مطالب در لینک زیر

http://iranbim.com/sustainable-buildings-part-seven/